Dagboek

Xena geboren 24-5-2004

Met de inmiddels meer dan 3000 foto's van Xena die op de computer staan is ze wel de meest gefotografeerde poes van het Kattenbos. Naast het feit dat ze natuurlijk erg fotogeniek is en erg graag op de foto wil , had dat de eerste maanden van haar leventje ook wel een reden. Ze was namelijk heel erg ziek en we dachten dat ze niet meer zo lang te leven had en we wilden haar  die paar maanden zo'n plezierig mogelijk leventje laten leiden. Met foto's als herinnering voor ons natuurlijk.

Het begon allemaal op een vrijdagmiddag toen een meneer voor de poort stond met een klein spierwit bolletje in zijn handpalm.  Gevonden in een weiland toen hij met zijn hond aan het wandelen was en de hond wat hoorde in de wei. Hij was nog eerst naar de enige boerderij in de buurt , zo'n 700 meter van de plek , gaan vragen of het hun poesje was maar daar wist men van niets. Het kleine bolletje poes was amper 4 weken oud , voelde heel warm aan en ik heb  dan ook meteen de koorts opgenomen en haar in een kooitje in de quarantaine gedaan met een bordje kittenmelk. 

Als ze nog niet zelf kon eten kon ze altijd nog een flesje krijgen.  Haar temperatuur was 41° dat was dus veel te hoog. Ze was zelf niet erg onder de indruk van de koorts en nog voor alle noodzakelijke medische handelingen verricht konden worden , zat ze al smakelijk haar bordje leeg te eten.
Omdat ze verder wel een vrolijke indruk maakte dachten we dat het allemaal wel mee zou vallen. Niets was minder waar.  De koorts bleef maar het stoorde Xena's temperament niet in het minste. Ze bleek een ware driftkop te zijn.

Zodra ze ons zag begon ze te krijsen en ze hield daar pas mee op als we met haar rond gingen wandelen.  En zo is de eindeloze fotosessie dan ook begonnen. En de oeverloze verwennerij van Xena. Omdat het zo'n schitterend weer was toen mocht ze in ons bos op een open plek rondrennen terwijl wij haar fotografeerden en probeerden een boekje te lezen als ze even indommelde na haar stoeipartij.
De koorts begon te zakken maar tegelijkertijd zagen we tot onze ontzetting dat haar buikje steeds dikker begon te worden. 

De enige oorzaak daarvan kon alleen maar de gevreesde ziekte F.I.P zijn , die in de natte vorm ( vochtophoping in de buik) menig jong katje het leven kost omdat het ongeneselijk is en vooral bij jonge katten onder een jaar voorkomt. Intussen hadden we ook al ontdekt dat Xena stokdoof was en konden we het sprookje dat witte katten met 2 verschillende kleur ogen ( ze had een blauw en een amberkleurig oog) niet doof zouden zijn , wel naar het rijk der fabelen verwijzen.

Onze wereld was ingestort. Zo'n leuk en grappig poesje en nog zo jong en dan al ten dode opgeschreven. We gingen nu in ploegendienst met haar naar het bos zodat ze zo lang mogelijk zou kunnen genieten van het leven. En wat een geluk dat het dat jaar zo'n prachtige zomer was. Haar buikje werd dikker en dikker en ze begon daar nu ook duidelijk last van te krijgen. Was sneller moe , kon niet meer zo goed springen , kortom het was tijd om het vocht weg te laten halen.  Dat zou wel weer terug komen maar dan had ze weer een week of zo geen last van dat buikje.

Onze dierenarts probeerde het beste prik plekje  op dat dikke buikje te vinden maar dat viel niet mee want Xena was net een tuimelpopje , ze rolde steeds om en och , ze was ook zo klein.    Bij de eerste prikpoging schreeuwde Xena als een  speenvarken en het lukte niet om het vocht weg te trekken in de spuit. Nog een poging maar iedereen stond al met de ogen vol tranen en de assistentes kwamen al kijken wat we aan het doen waren.  Een dove kat krijst werkelijk 10x harder dan een horende kat. 

Het lukte maar ten dele , de hoop was nu dat het door zou druppelen en zo toch nog verlichting zou geven. In alle consternatie vergat iedereen te kijken of het dradentrekkend vocht was wat eruit gekomen was want daaraan kun je zien of het FIP is. 3 dagen lang liep het vocht eruit en kreeg haar buikje weer de normale omvang. Ze rende weer als een blij gupje rond en wij waren ook weer blij voor haar.
Maar we vreesden de dag dat we het buikje weer dikker zouden zien worden.
Enfin , om een lang verhaal kort te maken , dat is gelukkig is nooit gebeurd en de foto in de linkerbovenhoek is Xena nu.
Daarover later meer !

chantal groeneveld 23.01.2013 00:37

Ukkie... Om te knuffelen

Magda 19.05.2010 12:58

Xena, wat was je geweldig als kitten!!

| Antwoord

Nieuwe reacties

21.01 | 13:17

Hi Lenicka, Sinds maart 2020 hebben wij een kat met aids in ons huishouden. Het gaat nu erg goed met hem en wij hopen dat wij nog lang van hem kunnen genieten!

05.12 | 21:29

info@kattenbos.nl !!!!! in vorig mailtje staat een n teveel

05.12 | 21:27

Je moet een mailtje sturen met uitgebreide informatie over de kat en waarom hij/zij weg moet naar info@kattennbos.nl Je krijgt dan een reactie met informatie.

05.12 | 19:59

wat moet ik doen om een kat hierheen te brengen? en hoeveel kost het?